حضرت خیام

چون عهده نمی شود کسی فردا را
حالی خوش کن تو این دل شیدارا

می نوش بماه تاب ای ماه که ماه
بسیار بتابدو نیابد ما را

قرآن که مهین کلام خوانند آن را

گه گاه نه بر دوام خوانند آ نرا

بر گرد پیا له آ یتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آنرا