در فصل بهاران لبِ جوی و دلِ باغی
خوش باشد اگر دست دهدوصل فراقی!
*
بر بستر گل تکیه زنی بی غم ایّام
یک لحظه نگیرد زتو اندوه سراغی
*
بنگر که نسیم از همه سو پیک بهار است
تا عطر چمن را برساند به دِماغی
*
از بوی خوشش مست شوم درشب مهتاب
چون عطرهلو راشنوم ازدمِ باغی
*
دل می بَردم نیمشبان باتن تنها
درده کده یی دیدن سوسوی چراغی
***